Της Πέμπτης

-σήμερα θέλω να αναφερθώ στο ξενέρωμα που έφαγα χθες το απόγευμα, όταν διάβασα για τον Ζίζιτς.
Δεν ξέρω πως τα βλέπουν τα πράγματα στον Ολυμπιακό οι Αγγελόπουλοι και ο Γκέρσον, αλλά ταπεινή μου άποψη είναι ότι έτσι ομάδες δεν γίνονται.
Και κάτι καλό να προκύψει, μόνο συγκυριακό θα μπορεί να είναι βάση λογικής.

Καταλαβαίνω την κίνηση να φύγουν αυτοί που έφυγαν… αλλά ο Ζίζιτς ;
Το παίχτη που πριν κάτι μήνες ανανεώναμε το συμβόλαιο του για ακόμα τρία χρόνια και όλοι λέγαμε για το πόσο καλή κίνηση είναι αυτή γιατί βοηθάει στη δημιουργία ενός καλού κορμού, στον οποίο θα μπορούσε να στηριχτεί η ομάδα για τα επόμενα χρόνια.
Τι άλλαξε ;
Ο Ζίζιτς ήταν ένας σταθερά, αρκετά καλός, κοινοτικός παίχτης που πολλές ομάδες στην Ευρώπη θα ήθελαν να έχουν. Και πάνω απ’ όλα καλός επαγγελματίας, χαμηλών τόνων και κύριος με τα όλα του.

Μα τι άλλο θέλαμε ;
Τόσο χώρο έπιανε ;
Στην ανάγκη να τον βάφαμε τον άνθρωπο ρε παιδιά, μπας και του έκανε.

Δυστυχώς πάμε για άλλη μια φορά, για καινούργια ομάδα.
Φτου κι απ’ την αρχή πάλι…

Δυστυχώς βλέπω και τον Γκέρσον στην ίδια τακτική που είχε και πέρυσι και που εκ του αποτελέσματος απέτυχε.
Το μόνο παρήγορο μέχρι στιγμής, είναι ότι έχουν αποκτηθεί καλοί ταλαντούχοι Έλληνες.
Η ανησυχία μου όμως είναι, κατά πόσο θα αξιοποιηθούν αυτοί οι παίχτες, αν δεν μαυρίσουν πολύ το καλοκαίρι ;