Του Σαββάτου

-αυτό ήταν… περιμέναμε την Μπάρτσα να κάνει την αρχή.
Τώρα ποιος μας πιάνει… η αρχή έγινε με Νούνιες.

-προσωπικά προτιμώ τους Αργεντινούς από τους Βραζιλιάνους, όπως και την εθνική τους.
Ένας λόγος είναι ότι θεωρώ τους Βραζιλιάνους, τους πιο Εβραίους – λιγούριδες και παρτάκιδες, ποδοσφαιριστές που υπάρχουν στον πλανήτη.

-η Μπάρτσα πήρε έναν από τους αγαπημένους μου παίχτες, τον Ανρί.
Αν μπορούσε να έπαιρνε και τον Βενγκέρ θα ήμουν απόλυτα ευχαριστημένος.

-φανταστείτε του χρόνου Μέσι – Ετό – Ανρί – Ροναλντίνιο και από πίσω τους Ντέκο με Γιάγια.
Καθόλου άσχημα…

Της Παρασκευής

-το όλο σκηνικό με τον Ρόμενταλ είναι κάτι παραπάνω από γελοίο.
Δεν με νοιάζει προσωπικά αν θα έρθει ή όχι.
Όπως επίσης δεν με νοιάζει, αν θα έρθει μεγάλο όνομα για να «πέσουν τα τσιμέντα», και για να είμαι και ειλικρινής, δεν θέλω κιόλας.
Απλά θέλω να με σέβονται σαν οπαδό.
Και δυστυχώς ο σεβασμός γενικότερα στην ομάδα μου, είναι άγνωστη λέξη.

-για τον Γκέρσον κατά τη διάρκεια της χρονιάς είχα πει πολλά, όχι ότι άλλαξε κάτι τώρα , αλλά αφού είναι επιλογή της διοίκησης και δεν κυκλοφορούν και πολλοί καλοί προπονητές ελεύθεροι στην Ευρώπη, οφείλουμε όλοι να τον στηρίξουμε και να αναγνωρίσουμε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της χρονιάς και να του δώσουμε την δεύτερη ευκαιρία που κέρδισε με το σπαθί του.

-οι βασικότερες ενστάσεις που είχα για τον Γκέρσον ήταν :
* η κακή διαχείριση των παιχτών που είχε και η αδυναμία να τους πάρει το 100%
* η μη ατομική βελτίωση του κάθε παίχτη (πχ Σχορτσιανίτης ή Βασιλόπουλος με τον Καζλάουσκας) εξαίρεση ο Μπουρούσης
* η αδυναμία διαχείρισης και η έλλειψη σοβαρότηταςενός παιχνιδιού που στραβώνει
* η πολύ μικρή εμπιστοσύνη στους Έλληνες παίχτες
* και το υπερβολικά ελεύθερο παιχνίδι που φανέρωνε έλλειψη συστημάτων και δουλειάς στην προπόνηση

Αυτές βέβαια είναι δικές μου κρίσεις που εύχομαι να μην τις δω του χρόνου.

Της Πέμπτης

-δεν πειράζει το βήμα παραπάνω από πέρυσι έγινε.
Η ομάδα ήταν καλύτερη στη σειρά των τελικών από τον Παναθηναϊκό, αλλά συνολικά αν λάβουμε υπ’ όψιν μας όλη τη χρονιά, ο Παναθηναϊκός δίκαια κατακτά το πρωτάθλημα αν και θα μπορούσαμε να κλέψουμε τον τίτλο αν ήμασταν λίγο πιο τυχεροί και πιο έμπειροι σαν ομάδα παρά το χειρουργικό σπρώξιμο του βάζελου.

-του χρόνου θα είμαστε καλύτεροι.

-το ότι ο Γκέρσον έφαγε τεχνική ποινή, μόνο που το σκέφτεσαι γελάς.

-όταν σε ένα πολύ κακό τρίτο δεκάλεπτο, στο οποίο από τα πρώτα δυο λεπτά έχεις φορτωθεί με πέντε φάουλ και έχεις κάνει ένα άθλιο επιθετικά παιχνίδι, το έχεις στους τέσσερεις πόντους δυο λεπτά πριν τελειώσει και σου σφυρίζουν δυο τεχνικέ ποινές καπάκι, εκ των οποίων η μια σε νεκρό χρόνο και φτάνει τη διαφορά στους 12, κάπου εκεί λες… ένταξη… είμαστε κομπλέ… το έπιασα το υπονοούμενο…

Και για τους ξένους του Ολυμπιακού που δεν το έπιασαν το υπονοούμενο, όταν υπήρξε η ανάγκη να γίνει σαφές, τη στιγμή δλδ που μείωσε η ομάδα και μπήκε ξανά στο παιχνίδι δώρισαν ένα πέμπτο φάουλ στο Βασιλόπουλο και το κατάλαβαν.

-για τα καραγκιοζιλίκια του προέδρου στο ημίχρονο, υπάρχουν κυρώσεις ; τιμωρούνται ; επιτρέπονται ; γράφονται κάπου ; γιατί δεν τα έδειξαν στη τηλεόραση ; γίνονται σε άλλο γήπεδο, οποιουδήποτε αθλήματος στον κόσμο ;

-θέλουν τώρα να μας πουν τώρα, ότι οι Παναθηναϊκοί χθες στο γήπεδο ήταν 6.000 ;
Να μου πεις που να το προσέξουν και ποιοι να το προσέξουν… σε ένα γήπεδο 70.000 θέσεων όπως το κλειστό του ΟΑΚΑ, τρεις χιλιάδες πάνω, τρεις χιλιάδες κάτω…

-συγκινητικό επίσης ήταν, να βλέπεις τους πρωταθλητές Ευρώπης, τους εννιά φορές πρωταθλητές Ελλάδας στα δέκα τελευταία χρόνια, τους αυτοκράτορες του Ελληνικού μπάσκετ, τους παμμέγιστους, τους κυρίαρχους κτλ κτλ… να διαμαρτύρονται σε κάθε σφύριγμα στους διαιτητές.
Με όποιο πρόεδρο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις.
Φαντάσου τι έχει να γίνει τα επόμενα χρόνια… θα τα βλέπουμε τα παιχνίδια σε ασπρόμαυρη τηλεόραση με τον Ξανθόπουλο και τη Βούρτση στα επίσημα του ΟΑΚΑ.

-συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα, πρόεδρο, προπονητή και παίχτες για την ανωτερότητα που έδειξαν με τη στάση τους χωρίς να κλαίγονται και να βρίσκουν δικαιολογίες για να τους λυπούνται.
Αρκεί μόνο να μην το βλέπουν σαν αδυναμία οι καλοθελητές… γιατί δεν είναι.

Της Τετάρτης

-λογικά σήμερα το παιχνίδι θα είναι αμφίρροπο.
Θεωρώ λοιπόν, ότι καλό θα ήταν να δέσουν κάπου τους Γιαννακοπουλέους, για να μην έχουμε πάλι τίποτα βόλτες στο παρκέ και στα αποδυτήρια των διαιτητών.

-ανεξαρτήτου αποτελέσματος, εγώ είμαι πολύ ικανοποιημένος από την όλη προσπάθεια της ομάδας και της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια γιατί δεν άκουσαν και λίγα (όλοι), κατά τη διάρκεια της χρονιάς.

-και μόνο ότι μύρισε κακά όλο το Μαρούσι και έπεσαν έξω όλοι οι “ειδικοί” που προέβλεπαν 3-0, εγώ είμαι κομπλέ.

-πως γίνεται σήμερα, να μην είναι φαβορί ο πρωταθλητής Ευρώπης παίζοντας στην έδρα του, αυτό είναι απορίας άξιο.

-μόνο να μην γίνουν επεισόδια…

-άντε και χωρίς άγχος…

Της Τρίτης

-επειδή στο ποδόσφαιρο οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και δεν τις προλαβαίνω θα ασχοληθώ με το μπάσκετ και πάλι.

Όλοι αυτοί που ασχολούνται και γράφουν για το μπάσκετ, αναφέρουν για την μεγάλη ομάδα του Παναθηναϊκού, για τα σερί πρωταθλήματα, για την αυτοκρατορία του και όλα αυτά τα εγκωμιαστικά σχόλια.
Και ως ένα βαθμό, έχουν και δίκιο.

Αυτό όμως που δεν έχω ακούσει από κανέναν, είναι μια μικρή λεπτομέρεια…

Αυτή τη δεκαετία περίπου, που ο Παναθηναϊκός κυριαρχεί στην Ελλάδα, δεν έχει προσέξει κανείς, ότι κανένας δεν ασχολιόταν σοβαρά με το μπάσκετ ; ποιες σοβαρές ομάδες είχε σαν αντιπάλους για το πρωτάθλημα, όλα αυτά τα χρόνια ; ποια ομάδα, πλησίαζε έστω, σε επενδύσεις τον Παναθηναϊκό ;

Να μου πεις, ο Παναθηναϊκός φταίει γι’ αυτό ;
Όχι βέβαια… αλλά…

Απλά θέλω να θυμίσω ότι τα χρόνια της παντοκρατορίας του Ολυμπιακού, το μπάσκετ στην Ελλάδα είχε φτάσει στο υψηλότερο του σημείο.
Ήταν το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης.
Δεν ήταν ο Ολυμπιακός και όλοι οι άλλοι, ήταν όλες οι ομάδες πολύ καλές και με παιχταράδες. Δεν είχε ομαδάρα τότε ο ΠΑΟΚ ; ο ΑΡΗΣ ; η ΑΕΚ ; ο Πανιώνιος ; το Περιστέρι;

Αυτά τα χρόνια είχαν περάσει από το Παναθηναϊκό παίχτες όπως ο Γιαννάκης, ο Γκάλης, ο Ντομινίκ, ο Βράνκοβιτς, ο Μπάιρον Σκότ, ο Βολκοφ και πολλοί άλλοι.

Αυτά τα χρόνια ήταν, που πήραν τους ευρωπαϊκούς τίτλους ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ, ο ΑΡΗΣ, και η ΑΕΚ.
Και σε σοβαρές ευρωπαϊκές διοργανώσεις και όχι στο μπάχαλο που υπάρχει τα τελευταία χρόνια.

Από τέτοιες ομάδες έπαιρνε τα πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός.

Ήταν ο καλύτερος μεταξύ πολλών καλών, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Ήταν η ομάδα που πήρε πρωτάθλημα ρίχνοντας 35 πόντους στον πρωταθλητή Ευρώπης.

Τέτοια ομάδα λοιπόν, δεν έχει γίνει ακόμη ο Παναθηναϊκός… όταν θα γίνει τα ξαναλέμε.

Της Δευτέρας

-συγχαρητήρια στην ομάδα Πόλο για το ντάμπλ.
Άντε με το καλό και το Ευρωπαϊκό.

-συγχαρητήρια και στις ομάδες στίβου για το πρωτάθλημα στους άντρες και τη δεύτερη θέση στις γυναίκες.

-πριν αρχίσουν οι τελικοί στο μπάσκετ, έλεγαν ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να εμφανιστεί εκτός ρυθμού από την έλλειψη πολλών αγώνων.
Στη πορεία, η έλλειψη αγώνων έγινε κούραση από το Final Four που έγινε πριν ενάμιση μήνα.

-σε αυτό το 2-2 ο Ολυμπιακός έχει καθόλου συμμετοχή ;
Στην κανονική περίοδο τι έγινε όταν έχασε ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ και όταν κέρδισε στο ΣΕΦ έπειτα από το δώρο του Μουλαομέροβιτς ;
Και εκεί ήταν εκτός ρυθμού και κουρασμένος ;

-χθες ακούσαμε ότι έχασε για να έχει το κέρδος των εισιτηρίων του πέμπτου αγώνα.

-πραγματικά πολύ συγκινητική η προσπάθεια της “Πράσινης”, να γλύψει τους Παναθηναϊκούς.
Ή πλέον αξιόπιστη οπαδική εφημερίδα… από αποκλειστικό σε αποκλειστικό πάει.

-η Μπάρτσα χάρισε ένα πρωτάθλημα στην αχώνευτη Ρεάλ.
Μια η ανικανότητα και η κακή κατάσταση της ομάδας φέτος και μια η κωλοφαρδία της Ρεάλ που γύρισε 50 παιχνίδια στο τελευταίο λεπτό έφταναν για να χάσουμε ένα πρωτάθλημα που θα μπορούσαμε να το πάρουμε χαλαρά.