Της Πέμπτης

-δεν πειράζει το βήμα παραπάνω από πέρυσι έγινε.
Η ομάδα ήταν καλύτερη στη σειρά των τελικών από τον Παναθηναϊκό, αλλά συνολικά αν λάβουμε υπ’ όψιν μας όλη τη χρονιά, ο Παναθηναϊκός δίκαια κατακτά το πρωτάθλημα αν και θα μπορούσαμε να κλέψουμε τον τίτλο αν ήμασταν λίγο πιο τυχεροί και πιο έμπειροι σαν ομάδα παρά το χειρουργικό σπρώξιμο του βάζελου.

-του χρόνου θα είμαστε καλύτεροι.

-το ότι ο Γκέρσον έφαγε τεχνική ποινή, μόνο που το σκέφτεσαι γελάς.

-όταν σε ένα πολύ κακό τρίτο δεκάλεπτο, στο οποίο από τα πρώτα δυο λεπτά έχεις φορτωθεί με πέντε φάουλ και έχεις κάνει ένα άθλιο επιθετικά παιχνίδι, το έχεις στους τέσσερεις πόντους δυο λεπτά πριν τελειώσει και σου σφυρίζουν δυο τεχνικέ ποινές καπάκι, εκ των οποίων η μια σε νεκρό χρόνο και φτάνει τη διαφορά στους 12, κάπου εκεί λες… ένταξη… είμαστε κομπλέ… το έπιασα το υπονοούμενο…

Και για τους ξένους του Ολυμπιακού που δεν το έπιασαν το υπονοούμενο, όταν υπήρξε η ανάγκη να γίνει σαφές, τη στιγμή δλδ που μείωσε η ομάδα και μπήκε ξανά στο παιχνίδι δώρισαν ένα πέμπτο φάουλ στο Βασιλόπουλο και το κατάλαβαν.

-για τα καραγκιοζιλίκια του προέδρου στο ημίχρονο, υπάρχουν κυρώσεις ; τιμωρούνται ; επιτρέπονται ; γράφονται κάπου ; γιατί δεν τα έδειξαν στη τηλεόραση ; γίνονται σε άλλο γήπεδο, οποιουδήποτε αθλήματος στον κόσμο ;

-θέλουν τώρα να μας πουν τώρα, ότι οι Παναθηναϊκοί χθες στο γήπεδο ήταν 6.000 ;
Να μου πεις που να το προσέξουν και ποιοι να το προσέξουν… σε ένα γήπεδο 70.000 θέσεων όπως το κλειστό του ΟΑΚΑ, τρεις χιλιάδες πάνω, τρεις χιλιάδες κάτω…

-συγκινητικό επίσης ήταν, να βλέπεις τους πρωταθλητές Ευρώπης, τους εννιά φορές πρωταθλητές Ελλάδας στα δέκα τελευταία χρόνια, τους αυτοκράτορες του Ελληνικού μπάσκετ, τους παμμέγιστους, τους κυρίαρχους κτλ κτλ… να διαμαρτύρονται σε κάθε σφύριγμα στους διαιτητές.
Με όποιο πρόεδρο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις.
Φαντάσου τι έχει να γίνει τα επόμενα χρόνια… θα τα βλέπουμε τα παιχνίδια σε ασπρόμαυρη τηλεόραση με τον Ξανθόπουλο και τη Βούρτση στα επίσημα του ΟΑΚΑ.

-συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα, πρόεδρο, προπονητή και παίχτες για την ανωτερότητα που έδειξαν με τη στάση τους χωρίς να κλαίγονται και να βρίσκουν δικαιολογίες για να τους λυπούνται.
Αρκεί μόνο να μην το βλέπουν σαν αδυναμία οι καλοθελητές… γιατί δεν είναι.